18 студзеня.
Убачыла афішу Трох Шрубаў. Падумала, што трэба ісці, да і ў рэдакцыі я заўсёды раблю па музычнай частке. Спіс гуртоў был разнашорсны. Трэба было падрыхтавацца для інтерв’ю. Водгукі на форуме былі таксама розныя, і меркаванні многіх пра фэст і гурты не сыходзіліся. Але чамусьці ўсе літаральна пішчалі толькі ад успаміну пра некіх Тубсаў. Хто яны, што граюць і, адкуль яны такія, я не ведала. Знайшла іх сайт, паслухала музыку. Гучаў вакал Курта, музыка - Цэпелінаў, толькі хлопцы нашы, і зусім яшчэ зялёныя.
22 студзеня.
11 раніцы.
Патэлефанаваўшы фатографу, я домовілася з ім пра фотасесію на час інтерв’ю з тымі самымі Тубсамі. Зрабіла сабе гарбату ды падрыхтавала пытанні.
22 студзеня.
17.30. Інтэрв’ю.
Спачатку нам забаранілі рабіць фотаздымкі, але нешта паўплывала на адміністратара і Сяргей атрымаў дазвол. Хлопцы былі ў добрым настроі, але штосьці іх скоўвала. На сцэне філармоніі, дзе мы вялі размову, было холадна. За размовай пільна сачылі, удзельнікам гурта, здавалася, было нельга шмат гаварыць, але яны ўсміхаліся. Хлопцы вельмі амбітныя, яны быццам, начыталіся інтерв’ю іншых гуртоў, ужо прагрымеўшых на ўвесь свет і даюць падобныя да іх адказы. Яны шмат чаго казалі пра таксі, цікава, чым яно іх зачапіла? У размове сказы блыталісь, логікі не было. Гэта на іх паўплывала стомленасць ці так, казалі ад балды?
Верыце, такіх музыкаў шмат, нават больш таленавітых, але менш прабіўных. Граюць сабе па гаражах ды на маленькіх пляцоўках. Трэба шукаць альтернатыву і тых, каму цікава займацца музыкай і выканаўцамі. Але і музыкам трэба граць якасна, абіваць парогі радыё ды імкнуцца да сваёй мары, а не чакаць чуда ці прадзюсера, які будзе ўсё рабіць за іх.
Слухайце.
http://www.tstyl.fm/by/1/70/2601/
Фото
Сергея Козлова
